De ouders van Berrie en Jonnie hebben schulden, maken ruzie en omdat er brand uitbrak in hun huis krijgen ze een ander huis in een nettere buurt. Berrie en Jonnie moeten naar een andere school. Berrie voelt zich ongelukkig. Hij heeft alles moeten achterlaten in het uitgebrande huis. Maar stilaan komt er beterschap in hun situatie. De schooldirecteur Pieter Jan Punt is heel begrijpend: hij beseft dat de familie het niet gemakkelijk heeft en vangt hen heel goed op. Alles verbetert: vader krijgt werk in een vleesbedrijf, moeder probeert een kapsalon op te starten en op school verloopt alles vlotjes. Maar dan barst er een luizenplaag uit op school. De nieuwe kinderen worden geviseerd en ze krijgen het erg te verduren. Ze worden thuis bekogeld met eieren, hun jassen drijven op de vijver, men steekt vuilnis in brand op hun stoep...terwijl ze helemaal geen luizen hebben! Om deze kleine oorlog te beëindigen neemt Pieter Jan Punt een zeer doeltreffende beslissing die de ganse schoolgemeenschap en de ouderraad met verbazing slaat. Een gevoelig verhaal waarin de schrijver een zeer duidelijk beeld geeft van sociale en maatschappelijke toestanden. Het wordt duidelijk wat vooroordelen en roddels kunnen aanrichten. De pesterijen in dit verhaal liepen zeker uit de hand en toch is men tot een degelijke oplossing gekomen, maar alleen dank zij de juiste inzet van vele mensen die ook konden toegeven dat ze fout waren. Dit verhaal spreekt door zijn hoge realiteitsgehalte en is toegankelijk geschreven.