Martha Heesen heeft een hele reputatie: Zilveren Griffels in 2000, 2001 en 2002 en een Gouden Uil in 2004. Een nieuw boek wordt dan ook met vreugde tegemoet gezien, maar net misschien daarom ook kritischer bekeken dan vele andere werken van minder bekroonde auteurs. Wellicht daarom kon ‘Maandag heeft vleugels’ mijn hoge verwachtingen niet helemaal vervullen, al sloeg ik het boek wel met een glimlach dicht na het lezen. Dit is het verhaal van Klaar, die samen met haar papa op een boerderij woont. Klaar kent diverse angsten die voor 8-jarigen perfect herkenbaar zijn: bang in het donker, schrik voor de enge wezens onder je bed en doodsangst voor de blaffende hond van de buren. Haar grootste vrees is echter dat haar lieve juf Aaf een relatie zou beginnen met haar papa. Haar kleine meisjesangsten leert ze echter de baas te worden wanneer er een ganzenkuiken wordt geboren op de boerderij. Maandag, want zo wordt het beestje genoemd naar de dag waarop hij is geboren, is een aandoenlijk wezen dat meteen de harten van de lezers voor zich weet te winnen. Zonder zijn moeder, die verdwenen is naar de rivier, is hij aangewezen op Klaar als surrogaatmama. Deze kwijt zich perfect van haar taak en leert Maandag eten, zwemmen en waken. Alleen met dat laatste aspect wil het niet zo lukken, want Maandag is niet van het aanvallerige type. Wanneer Klaar haar kuiken haar grootste angst toevertrouwt, weet Maandag echter wel wat haar te doen staat als juf Aaf op bezoek komt. Maar of dat zo’n gepaste tussenkomst is? Gelukkig komt alles en iedereen weer op zijn/haar pootjes terecht en blijven we met een tevreden gevoel achter na het lezen. Het is mooi om lezen hoe Klaar haar angsten –vaak onbewust– weet te overwinnen met behulp van haar ganzenkuiken. Er komen geen geforceerde kunstgrepen aan te pas en de onzekerheden van een 8- jarig meisje zijn perfect weergegeven. Wat inlevingsvermogen betreft, scoort de schrijfster een tien. Misschien verloopt het verhaal wat te gladjes, maar toch laat het open einde verdere verwikkelingen open en kan de lezer zelf verder fantaseren. Dat Klaar hele dialogen met Maandag kan voeren, vindt ze zelf heel normaal, maar ik vond het in eerste instantie raar overkomen, zo’n gans die kan spreken. Uiteraard moet je dit bekijken als de fantasie die leeft in een kindergeest, maar het zo zonder boe of ba voorgeschoteld krijgen, komt toch een beetje vreemd over. Het op het eerste zicht vrij luchtige verhaaltje heeft zeer veel inhoud te bieden op vlak van kinderangsten: van puur irrationele angsten tot de gevoelens die gepaard gaan met de komst van een eventuele nieuwe partner voor je ouder. Knap dat dit niet zwaar op de hand wordt gebracht. Ook hoe Maandag alle zaken van zijn dierenleventje beleeft en zich moet leren losmaken van Klaar is leuk en fijngevoelig beschreven. De tekeningen ondersteunen het verhaal, zonder te nadrukkelijk aanwezig te zijn. Een fijn boek dus, maar wat mij betreft, had de lat nog iets hoger mogen liggen. Laten we het gewoon als een Martha Heesen ‘light’ beschouwen.