Maar eerst ving ik een monster

Dit verhaal voor het slapengaan, gaat over het moment voor het slapengaan. Het volgt een voor iedere ouder herkenbaar moment. De ouder wil zijn kind graag in bed krijgen – het is immers bedtijd. Het kind op zijn beurt wil het gaan slapen zo lang mogelijk uitstellen. Om dit te verkrijgen gaat het kind het verhaal van de ouder steeds verder uitdiepen. Hij laat zijn fantasie de vrije loop en bedenkt pagina na pagina nieuwe dingen. Eerst remt de ouder nog af, maar het verhaal wordt zo fantastisch dat ook hij zich na een tijdje laat meeslepen.

Tjibbe Veldkamp schreef een nieuw en verrassend verhaal over een typische avond, en maakte er een heel herkenbaar iets van. De paginagrote illustraties die Kees de Boer er bij maakte, laten het verhaal helemaal tot leven komen. Wanneer het kind een nieuw deel verzint aan zijn verhaal, zie je dit vorm krijgen op de volgende bladzijde. Alle monsters zijn anders – zowel van kleur als van vorm. Er worden zachte kleuren gebruikt die vlot in elkaar overvloeien. Sommige tekeningen lijken getekend met potlood en ingekleurd met aquarel. Dit zorgt voor beweging en leven in de illustraties.

Een boek dat je steeds kan blijven herhalen, tot het naar bed gaan onvermijdelijk zal worden. Of tot je kleuter hopelijk in slaap is gevallen tijdens het eindeloos herlezen van dit fantastische verhaal.