Toen luitenant Pinkerton de eerste keer de Japanse kust zag, was hij totaal betoverd. Het was gebruikelijk dat buitenlanders een huis en een echtgenote kozen voort de duur van hun verblijf. Een vreemde koloniale gewoonte in dit land van tradities. Luitenant Pinkerton liet zich door Yves, zijn rechterhand, rondleiden en begeleiden naar het beroemde theehuis, De Bloementuin. De Bloementuin was zijn naam waardig. Een schitterende tuin met minutieus gesnoeide boompjes, de paden bedekt met witte keien van gelijke grootte en kleine meertjes. De bloementerrassen maakten het plaatje compleet. Vier jonge vrouwen dwaalden over de paadjes en één trok de aandacht van luitenant Pinkerton. Ze was tenger, fijn als zijdedraad. Ze droeg een prachtig gewaad en had een ovaal poppengezicht, perfect. Luitenant Pinkerton koos haar als echtgenote. De onderhandelingen hierover verliepen moeizaam, want met een geisha kan men niet trouwen. Maar luitenant Pinkerton moest en zou met haar trouwen. Butterfly stemde erin toe. Ze werd echter verstoten door haar familie en haar omgeving. Butterfly deed haar best om haar man op zijn gemak te stellen. Ze zorgde voor fijne maaltijden en originele bloemstukken. Hun huwelijk verliep rustig volgens Japanse gebruiken. De zaken van luitenant Pinkerton namen hem meer en meer in beslag en op een dag ging hij terug naar Amerika. Hij beloofde aan Butterfly om terug te komen als de rozen bloeien en het roodborstje zijn nest maakt.
Heel mooie bewerking van de opera Madame Butterfly van Giacomo Puccini en van Madame Chrysanthème van Pierre Loti.Een verhaal over een tragische liefde en de botsing van culturen. De tekst is in drie bedrijven en de illustraties zijn subliem. Ze nemen ons mee naar het Japan aan het begin van de twintigste eeuw. Een land met heel veel symboliek, één en al mysterie. Als je het boek openvouwt, krijg je een kamerscherm te zien, oosters en verfijnd en wel tien meter lang, heel speciaal.