Catalina Soleado is door haar moeder achtergelaten bij Márquez, een oude kaartenmaker. Geen idee waarom ze daar naartoe moest, maar ze leert van haar nieuwe leven te gaan houden, al stoort het haar wel dat ze enkel landkaarten mag overtekenen en niet zelf aan de slag mag gaan. Wel verneemt ze dat haar moeder zogenaamde levende kaarten kon maken, kaarten die bewegen en veranderen. Jordi Marí heeft zo zijn eigen problemen. Als zoon van een vuurtorenwachter heeft hij het niet gemakkelijk met zijn strenge, onredelijke vader. Hij besluit dan ook zijn leven een nieuwe wending te geven. Twee min of meer eenzame zielen, die moeten elkaar wel tegen het lijf lopen en inderdaad, dat gebeurt op niet bepaald zachtzinnige wijze wanneer het sinistere zwarte schip Meduza met zijn al even sinistere gemaskerde schaduwbemanning hun woonplaats aandoet. Al gauw ontdekt het meisje dat deze engerds het op haar gemunt hebben. Het waarom is haar niet meteen duidelijk, maar wanneer hun vlucht hen naar de Bibliotheek van de Levende Verhalen voert, beginnen er haar dingen te dagen. Alleen blijkt deze geboorteplek van verhalen geen veilig schuiloord en voert hun helse tocht hen naar een confrontatie met haar moeder. Wat is diens rol in het geheel en wat is het geheimzinnige Malfuria, een naam die constant opduikt? ‘Het schip der schaduwen’ is een beeldend geschreven fantasieverhaal, dat wat mij betreft traag op gang kwam – pas op p. 92 ontmoeten de twee protagonisten elkaar - maar je daarna wel meenam op een spectaculair ritje door de smalle straatjes van Barcelona. Hoe sfeervol Marzi, overigens ondanks zijn zuidelijk aandoende naam een Duitser, de zaken ook weet te beschrijven – zo is de vriendschap tussen Catalina en El Cuento, de wind, roerend mooi - toch schort er soms iets. Wie Barcelona zegt, denkt als ietwat lezer meteen aan ‘De schaduw van de wind’ van Ruiz Zafón met zijn kerkhof van de vergeten boeken. Daar lijkt een naam als ‘Bibliotheek van de Levende Verhalen’ toch wel schatplichtig aan te zijn … Bovendien verwijzen diverse plekken duidelijk naar de alombekende stad, terwijl Marzi zijn lezers ook wil laten geloven dat dit een gefantaseerde stad in een niet nader omschreven tijd is. Maar goed, we onthouden vooral dat de auteur in het vandaag de dag overdonderende aanbod van boeken vol magie, geestenrijken, hekserij en fantasy toch nog originele elementen heeft toegevoegd aan het genre. En uiteraard, zoals dat tegenwoordig hoort, is dit boek het eerste van een trilogie en dus is het maar logisch dat niet alle vragen een antwoord krijgen, dat zou teveel gevraagd zijn … In Duitsland zijn de drie delen ondertussen al verschenen, de Vlaamse jonge tieners blijven nog even in de schaduwen zitten. Tja, dat had je al kunnen weten bij het lezen van de titel!