Dit boek verleidde mij met de mooie cover, met een tekening van Yule Hermans, die ook de rest van de illustraties verzorgde. Een meisje met een zoekende blik, op een witte achtergrond in een sober maar mooi kleurenpallet.

Het verhaal gaat over Mali, een vrolijk en druk meisje dat graag bij haar dierenvriendjes op bezoek gaat. Maar, die vrienden houden allemaal hun deurtje toe, ‘want van Mali worden ze veel te moe’. Mali helpt haar vrienden. Ze geeft de slak een zonnebloemblaadje en de rat wat graan. De dieren beseffen wat voor een geluk ze hebben met zo’n lieve vriend als Mali en besluiten haar te verrassen met een picknick op het strand.

Het boek eindigt abrupt. De picknick krijgen we niet te zien. Jammer, na al die teleurstellingen van een gesloten deur die Mali te verwerken kreeg …

Dit boek wordt door de uitgeverij gepromoot om in scholen het gesprek op gang te brengen over overbeweeglijkheid (ADHD). Helaas is het beeld dat in dit boek geschetst wordt erg eenzijdig: een druk kind is vermoeiend en mijd je best. Er zijn veel meer kanten van ADHD die belicht zouden kunnen worden. Ook over hoe Mali zelf de situatie beleeft komen we niets te weten. Hoe is het voor haar dat iedereen haar liever links laat liggen? Ook dat zou in een klasgesprek een plek moeten kunnen krijgen.

Het boekje (het telt amper 28 bladzijden) is helemaal geschreven op rijm. Dat is geen meerwaarde, vooral omdat het ritme niet mee gaat met de rijm.