In 'Man eet hond' bundelen Guy Didelez en Frank Pollet naar eigen zeggen vijftig ongelooflijke, grappige, onvoorstelbare en straffe maar wel waargebeurde dierenverhalen: over een kat met vleugels, een paard dat de toekomst kon voorspellen, een botsing tussen een vliegtuig en een vis, de vriendschap tussen een ratelslang en een hamster of een visser en een krodkodil ..., je kan het zo gek niet bedenken of het staat erin. Elk verhaal beslaat drie tot vijf pagina’s: sommige zijn recent, en bekend, enkele gaan al tientallen jaren mee, andere zijn vanonder het stof gehaald en/of lijken urban legends. Sommige verhalen worden rechttoe, rechtaan verteld, andere een beetje badinerend. Het boek overstijgt nergens het fait divers – een beetje in de stijl van ‘Man bijt hond’ -, maar dat is ook de bedoeling. De auteurs claimen authenticiteit, bronnen worden echter niet vermeld. Dit is geen boek om in één ruk uit te lezen. Hier en daar een hoofdstukje, en dan weer wegleggen, anders gaat het al snel vervelen. Het is best wel grappig geschreven, maar gewoon teveel van hetzelfde. De verhalen zouden beter tot hun recht komen als column in een of ander tijdschrift.