Mejuffrouw Muis was aan de dood ontsnapt. Bijna in een muizenval gelopen. Nét op tijd weggedoken. En nu? Uiterste puntje van haar staart gebroken! Nu moest ze naar het ziekenhuis. Wanneer haar hondje Lucebert haar daar komt bezoeken, krijgen ze te horen dat ze nog niet mee naar huis mag. "Maar Lucebert en Mejuffrouw Muis zaten er eigenlijk niet mee. Op zijn tijd een kopje thee. Muizenissen op tv. Supermuis op DVD. Privé bad. Privé wc. 's Morgens toast met kruidenthee. (...) 's Avonds als diner: rijst met kipsaté." Zoals wel vaker maken Elle van Lieshout en Erik van Os op speelse wijze gebruik van een poëtische taal. Hier wordt de klankrijke tekst vooral ondersteund door sfeervolle verfijnde illustraties. Het ziekenhuis lijkt wel een hersteloord voor welgestelde muizen. Ingenieuze, vaak vooral grappige tekeningetjes tonen hoe de dagelijkse, vooral luxueuze verzorging eraan toe gaat. "En dan die dokter! Die was helemaal oké." Na zeven dagen ziekenhuis, gaat hij gewoon met haar mee. Dit kleine boekje lijkt wel een verfijnd doktersromannetje op muizenmaat. Het nodigt uit tot kijken, ontdekken en glimlachen.