Meneer Tijger is het beu er altijd heel keurig en proper bij te lopen in een heel keurige propere straat in de stad. Hij besluit er iets aan te doen door weer wild te worden. Op vier poten lopen, hard brullen, geen kleren meer,... "Zijn vrienden verloren hun geduld. 'Tijger, als je zo nodig wild wilt zijn, doe dat dan alsjeblieft in de wildernis!'" Leven in de wildernis is geweldig, maar hij is er wel eenzaam. Hij besluit terug naar zijn vrienden te keren in de stad. Daar ziet hij dat zijn escapade toch iets heeft opgeleverd. Alles begint toch een beetje te veranderen. "Nu kon meneer Tijger rustig zichzelf zijn."
Heel grappig verhaal over een tijger die niet meer weet wat het is in de natuur te leven. Hij is een keurig burgermannetje geworden tussen alle andere dieren. De stad met zijn keurige straten, mooie huizen en beleefde dieren is zijn biotoop geworden. Hij heeft er genoeg van en wil vrij zijn. De wildernis is mooi maar maakt hem eenzaam. Heimwee drijft hem terug naar alles wat vertrouwd en veilig is. Toch is er nu meer mogelijk in de stad. Op de laatste prent volgen de dieren hem naar het bos, allemaal op vier poten, zonder kleren, met alleen een hoedje op!
Het hele boek ademt een grote deftigheid uit en ook een beetje stijfheid. De illustraties zijn zeer nauwkeurig en afgemeten. De huizen zien er saai en burgerlijk uit en alle dieren gedragen zich heel plichtsbewust. Ze zijn eigenlijk een karikatuur van zichzelf en door die overdrijving zijn ze juist heel grappig en komen ze ook zeer levendig over. De tekst is mooi passend, de zinnen zeer afgemeten. Zo spreken ze des te sterker tot de verbeelding. Nergens zit de tijger gevangen in een illustratie. Tussen de eerder eentonige en grijze kleuren komt het fel oranje van de tijger sterk naar voren. De mimiek op de gezichten van de dieren is ook schitterend. Een echt leuk boek om te vertellen en om samen heel nauwgezet de prenten te bekijken. Soms heeft het zelfs wat weg van een stripverhaal. Een heel leuk verhaal!