Et maintenant, la deuxième partie de cette trilogie mystérieuse. Tja, een mens zou van minder in het Frans gaan schrijven. Zo vaak worden er immers geen Franse jeugdboeken naar het Nederlands vertaald. Uitgeverij Clavis moet dus echt wel geloofd hebben in de verkoopkansen van deze trilogie.
Het uitgangspunt klinkt dan ook wel aanlokkelijk: 64 jongens gaan gebukt onder een Spartaans regime in een streng instituut, ook wel het Huis genaamd. Ze hebben geen besef van hun verleden of toekomst; enkel hun huidige leven is hen bekend. Wat ze wel weten, is dat er af en toe iemand uit de groep verdwijnt en ogenblikkelijk vervangen wordt door een nieuweling. Zeer bevreemdend allemaal, net wat u zegt!
In het eerste deel maakten we kennis met Meto, het opstandige hoofdpersonage, dat niet langer genoegen neemt met het hem opgelegde leven. Samen met een aantal getrouwen zet hij een ontsnappingsplan op het getouw. Op het einde van het boek staan ze klaar om een deur naar de buitenwereld te openen; een poort naar een onbekende, hopelijk betere wereld.
Deel twee start met een gewonde Meto die, samen met andere kornuiten, gevangen wordt gehouden door de clans van de Gevangen Oren op het eiland waarop ook het Huis zich bevindt. Van vrijheid is dus geen sprake en ze moeten – letterlijk en figuurlijk – hard vechten om hun plaats in de groep te verdienen.
Net als boek 1 begint en eindigt dit boek nogal abrupt. De twee boeken lijken zelfs niet echt op elkaar aan te sluiten. De spanning wordt echter wel gestaag opgebouwd, zodat het uitkijken is naar het derde deel om te snappen waar het Huis voor staat en of Meto erin zal slagen om een normaal leven te leiden.
Deze trilogie heeft inderdaad zijn kwaliteiten, al wordt de lezer wel verondersteld zelf een aantal zaken in te vullen, wat kan zorgen voor een dipje in het leesplezier.
Alors, nous attendons la dernière partie … (sluipt het Frans er toch weer eventjes in).