Metzi is een meisje dat niet van meisjesdingen houdt. Ze gaat liever met de jongens mee vissen en jagen. Op een dag raakt ze wat verder achterop dan de jongens omdat ze de meeste vissen gevangen heeft en dus een zware zak moet meezeulen. Plots hoort ze iets en vindt een gewonde adelaar. Op de een of andere manier hebben ze direct een connectie. Ze voedt de adelaar met de vissen die ze gevangen had en stopt hem in de zak waarin de vissen gezeten hebben. Ze houdt de adelaar verstopt in een kooi onder de grond en gaat hem elke dag verzorgen, voeden en probeert hem terug te leren vliegen. Haar broer Painal, die een beperking heeft, gaat regelmatig mee. Op een dag is Painal erg verdrietig. Metzi vraagt wat er scheelt en wanneer hij vertelt dat hij geofferd zou worden aan de goden, kan Metzi dat niet toelaten; maar hoe moet ze dat voor elkaar krijgen? Painal moet het gevecht aangaan met Tona, en Metzi beseft dat dat een onbegonnen zaak was. De verliezer van het spel Tlachtli wordt immers geofferd, en Tona is sowieso beter in het spel dan Painal. Kunnen ze zich nog redden uit die benarde situatie of is hun laatste uur geslagen?

Een mooi verhaal uit de geschiedenisserie Kleine helden van toen. Het boek is opgedeeld in hoofdstukken die niet te lang zijn voor de jonge lezers. Sommige namen van de personages zijn eerder moeilijk om te lezen, maar dat hoort nu eenmaal bij de Azteken. Het verhaal wordt her en der ondersteund door enkele prenten wat het boek wat opleukt en kleur geeft. De prenten katapulteren je naar de tijd van toen. Ze geven je inzicht in hoe het vroeger was, hoe de mensen zich kleedden en hoe ze leefden ...

In de opbouw van de verhaallijn voel je de spanning op sommige stukken en het einde is niet helemaal voorspelbaar. Het is een aangenaam boek om te lezen en verder te lezen tot het einde omdat je wil weten hoe het afloopt. De mooie karaktereigenschappen van Metzi zijn om een voorbeeld aan te nemen. Zorgzaam voor dieren, bezorgd en liefdevol voor haar broer, en opkomen voor hun volk – en zelfs wie 'hun vijand' leek te zijn.