Wanneer ik aan het verhaal 'Alice in Wonderland' van Lewis Caroll denk, dan komt me meteen het beeld van het hollende konijn voor ogen: altijd gehaast, maar vaak te laat op zijn werk in het paleis van de Hartenkoningin. En nu blijkt dat Meneer Wit Konijn getrouwd was met ... Mevrouw Wit Konijn. Bovendien had hij, zoals dat hoort bij konijnen, een fameuze kroost. Dat dit zo lang geheim is gebleven! Gelukkig had de Franse auteur-illustrator Gilles Bachelet een schitterend idee: in een groot formaat prentenboek schreef hij op wat Mevrouw Wit Konijn aan haar dagboek had toevertrouwd. Zo bezorgt hij haar meteen eeuwige roem en wij komen wat meer te weten over dit konijnengezin. We vernemen dat dochter Beatrix, na lang wikken en wegen, besluit om topmodel te worden. Om die reden let ze overdreven op haar gewicht en weigert ze zelfs de lekkerste hapjes, zoals wortelcupcakes of wortelfrietjes. Hilarisch is de dubbele pagina met alle recepten uit het kookboek van Mevrouw Wit Konijn ('100 manieren om wortels te bereiden"). De puberteit is nog veraf voor dochter Betty: zij beleeft haar eerste schooldag. De tweelingbroers Gilbert en George houden zich goed bezig en zijn in alles geïnteresseerd. Zoon Eliot is ook best pienter. (Alhoewel ...)  En de allerjongste telg van het gezin, Emily, krijst de hele dag. Daarin lijkt ze (volgens haar moeder), veel op haar vader. Deze laatste is daarbij ook nog eens erg vergeetachtig. Door die voortdurende gejaagdheid zou het hem wel eens kunnen ontgaan dat het weldra de dertigste verjaardag van zijn lieve echtgenote is ...
Gilles Bachelet maakte een uniek prentenboek over een bijzondere familie. De mooie, paginagrote illustraties zijn vaak heel grappig, omdat ze met veel oog voor detail en ongelooflijk veel fantasie zijn uitgewerkt. Ze ademen volop de sfeer van Alice in Wonderland. (Alice komt trouwens ook in het verhaal voor...) Edward van de Vendel zorgde voor een mooie vertaling uit het Frans.