Ja hoor, net als in het eerste deel kent het stadje Bixby nog steeds een heimelijk uur, het uur na middernacht waarin slechts enkele uitverkorenen zich kunnen bewegen terwijl de wereld voor de rest van de mensheid stilstaat. De vijf unieke jongeren die dit genoegen mogen ervaren, hebben al lang begrepen dat dit extra uur niet alleen maar extra mogelijkheden biedt. Het is tevens een uur vol gevaren, waarin de duisterlingen, een soort bizarre middernachtelijke wezens, hen niet bepaald gunstig gezind zijn. Nu blijkt de dreiging ook overdag aanwezig te zijn. De vijf ontdekken dat er tientallen jaren geleden ook middernachters bestonden en dat er zelfs een soort wezen bestaat dat half mens, half duisterling is. En laat dit nu één van de middernachters ook boven het hoofd hangen … In dit tweede deel kom je meer te weten over de geheimen die alle middernachters met zich meedragen. Daarnaast is het ook nu weer een aaneenschakeling van aanvallen, achtervolgingen en dertienletterige woorden die bescherming moeten bieden aan de middernachters onder ons. Bovenal blijft het gevoel dat je de neergeschreven versie van een televisiereeks aan het lezen bent, waarbij het niet altijd even evident is om je de vreemde wezens in het boek en dito kronkels in de verhaallijn te kunnen verbeelden. De kaft probeert je met de wervende uitspraak van de bij ons niet echt bekende schrijver Garth Nix te lokken, waarin hij stelt dat dit boek je tot ver na middernacht wakker houdt. Niet echt, of hij moest de aandacht bedoelen die het vraagt om alle verhaallijnen duidelijk te krijgen in je hoofd. Duidelijk een boek dat louter en alleen mikt op de liefhebbers van het pseudo-realistische fantasygenre.