Het gezin van Jessica Day strijkt neer in Bixby, een ogenschijnlijk rustig, ietwat ingeslapen stadje. Maar niets is wat het lijkt te zijn als de klok middernacht slaat. Dan ontstaat er immers een soort tijdsvacuüm waar slechts enkele tieners van op de hoogte zijn. Zij zijn in staat om zestig minuten lang buiten de tijd te leven, in het heimelijke 25ste uur dat hen is toebedeeld, een uur waarin alle levende organismen bevriezen. Naast deze middernachters, want zo noemen deze lichtjes bizarre tieners zichzelf, wordt dit uur bevolkt door een aantal duistere wezens. De tieners worden gedoogd door deze creaturen, totdat Jessica op het toneel verschijnt. Want terwijl elk van de middernachters over een bijzondere eigenschap beschikt, heeft Jessica een eigenschap die de wezens moordneigingen bezorgt. Alleen vervelend dat Jessica zelf niet weet wat haar talent is. Om hun vege lijf te redden, dienen de jongeren zo snel mogelijk te achterhalen wat de duisterlingen de stuipen op het lijf jaagt. Dat is in een notendop de korte inhoud van het eerste deel van een vooropgestelde trilogie. ‘Krachtige pageturner’ en ‘bloedstollend begin van deze trilogie’ wordt er op het boek vermeld, maar dat is zwaar overdreven. Geen moment hebben we gehuiverd of gebibberd; bij momenten werkten de duisterlingen en de zichzelf zeer serieus nemende tieners behoorlijk op de lachspieren. Nu, het boek heeft alleszins zijn verdiensten, denken we eerst en vooral aan het uitgangspunt. Een toegevoegd uur waarin voor iedereen, behalve enkele uitverkorenen, op de pauzeknop is geduwd: dat levert voldoende stof voor een boeiend verhaal. De personages lijken echter af en toe wat teveel op stereotiepen – de excentrieke, buiten de groep vallende jongeren gecombineerd met een populaire leerling – maar het geheel is toch origineel te noemen. Dat bepaalde passages onnodig gerekt worden en de donkere sfeer – onbedoeld – soms voortijdig wordt afgebroken, zijn serieuze minpunten, maar dat wordt dan weer voldoende gecompenseerd door het personage van Jessica, haar onbegrip voor een situatie waar zij nooit om gevraagd heeft en de beklemmende sfeer die van de bevroren wereld uitgaat. Wat mij betreft, had één deel kunnen volstaan, maar sinds uitgeverijen het lucratieve van series hebben ontdekt – met dank aan Harry Potter - staan er nog twee delen op stapel. Nu ja, wij slapen lekker door ’s nachts, geen probleem.