En hoera, hoera, daar is dan het derde en laatste deel van de Middernachterstrilogie. Niet dat we reikhalzend uitkeken naar dit slotstuk, maar het feit dat dit – laten we toch hopen - het laatste deel is, verdient een hoeraatje. Want laten we eerlijk wezen, dit pseudowetenschappelijk gewauwel over een extra middernachtelijk uur waarvan slechts enkele schijnbaar uitverkorenen op de hoogte zijn, begon serieus op onze zenuwen te werken. Omdat deel 2 ons geheel in verbijstering achterliet – het leek gewoon op het neergeschreven scenario van een niet bijster goede televisiefilm, dat af en toe compleet  idioot was – hadden we een lichte weerstand te overwinnen om aan dit derde deel te beginnen. Gelukkig kunnen we voor dit laatste deel een beetje milder zijn. De vijf middernachters ontdekken dat de blauwe, middernachtelijke tijd zich ook plots overdag kan manifesteren en dat de duisterlingen – gruwelijke wezens die de mens naar het leven staan – een grote slag voorbereiden met Halloween. Blijkbaar zal een grote scheur doorheen het stadje vele mensen bewust maken van het duistere uur, wat ze wellicht met hun leven dienen te bekopen. Hoe iets dat jaren en jaren enkel bekend was aan enkelingen plots gemeengoed kan worden, was ons niet duidelijk, maar we geven toe dat we weinig moeite deden om het geheel te begrijpen. We waren al blij genoeg dat dit boek vlotter las dan het voor ons vermaledijde tweede deel. We besparen u al de wiskundige redeneringen die door de vijf gebruikt worden om een tegenaanval op poten te zetten en kunnen u behoeden voor het doorworstelen van drie boeken door te melden dat het uiteindelijk allemaal wel goed afloopt. Nu ja, goed? Jessica, één van de vijf middernachters, moet haar heldenmoed op Halloween wel serieus bekopen. Dat einde is een origineel en best ontroerend gebracht sluitstuk van een trilogie die ons verder nergens echt kon bekoren, op dat einde na dan. Al mag Scott Westerfield zich wat ons betreft verder toeleggen op softwareontwikkeling en elektronische muziek, wat zijn andere activiteiten zijn, luidens de achterflap.