Mijn familie is een bende

Misschien was het niet zo’n goed idee om dit boek te lezen als je net, voor de tweede keer in minder dan een jaar tijd, van je handtas beroofd bent. In ‘Mijn familie is een bende’ draait immers alles om het fijne gezinnetje Piet en Spriet en dochter Jessie die hun inkomen geheel en al uit diefstallen halen. Nu, een recensent kwijt zich van zijn taak en zo namen we dit boek dus toch ter hand om na lezing te besluiten dat het een onschuldig, luchtig, snel te vergeten niemendalletje betreft. Jessie, die bizar genoeg eigenlijk Duifje heet, heeft het niet altijd gemakkelijk met de levensstijl van haar ouders. Zo vindt haar moeder het niet nodig haar enige dochter naar school te sturen; een school is immers onzin. Dat is echter buiten het maatschappelijke bestel geregeld en zo komt Jessie op een – excusez moi, maar zo staat het er gewoon – kakschool terecht, want daar zullen best veel rijke mensen zijn die leuk te bestelen zijn! Hoe de familie uiteindelijk toch weer op het rechte pad geraakt brengt Verroen met best wel spitse dialogen en licht sarcasme af en toe, maar het geheel maakt geen onvergetelijke indruk. Bovendien is het boek ook echt ‘Hollands’, met verwijzingen naar Nederlandse onderwijstypes, ‘Oranje boven’-beltonen, Jamin (de in Nederland overbekende snoepketen) en ga zo maar door. En, het zal wellicht een overgevoeligheid van onzentwege zijn, maar de uitspraak dat een handtasdiefstal niet zo erg is, want dat de verzekering toch alles terugbetaalt, bezorgde ons een wrang gevoel (nog afgezien van het feit dat het niet echt klopt). Maar goed, leuk tussendoortje, dat wel.