Mikki draagt in tegenstelling tot Bobo geen luier meer, maar ontdekt al snel dat er af en toe nog een ongelukje kan gebeuren. De volgende keer dat hij zijn plas voelt opkomen, wil hij zeker op tijd op zijn rode potje zitten … en dat lukt! Hoera! In dit kartonboekje herkent de jonge kleuter dat zindelijk worden met vallen en opstaan gebeurt, maar dat oefening kunst baart.

De eenvoudige verhaallijn wordt aangevuld met (overbodige) geluidjes. Op elke dubbele pagina is er een zilveren knopje dat een “bijpassend” geluidje maakt. Echt opvallen doet het knopje niet en een meerwaarde kan ik het ook niet noemen. Het zorgt er wel voor dat dikte van het boek verdubbeld wordt, want het mechanisme voor het geluid heeft ook zijn plaats nodig. Tip voor de ouders van beertje: hou het potje steeds dicht in de buurt, zodat je beertje niet helemaal van in de tuin tot boven in de badkamer moet rennen om een plasje te kunnen doen.

Noch de illustraties, noch de uitwerking van het verhaal, noch de geluidjes konden me overtuigen. Hier was zeker meer uit te halen.