Tegen haar zin brengt Hannah dit jaar de kerstvakantie door bij haar oma. Ze was veel liever thuis gebleven bij haar vriendinnen. Gelukkig bakt oma lekkere taart en is er Harlekijn, oma’s kat, waar ze dol op is. Haar kennismaking met de dochter van de nieuwe buren, Margo, valt van meet af aan tegen. Hannah begrijpt ook niet waarom oma er zo op aandringt dat ze contact zoekt met het meisje. Ondanks hun pogingen blijft Margo gesloten en bovendien doet ze vreemd. Er is duidelijk iets mis met Muis, zoals Hannah het buurmeisje noemt, maar wat? Wanneer Hannah Muis aantreft bij het dode lichaam van Harlekijn, die Margo 'Mirakel' noemt, is de maat vol. Hannah is zo boos op Muis dat ze haar hard begint te slaan! Dit levensechte verhaal dat over emotionele kindermishandeling gaat, is met trefzekerheid geschreven. De vier hoofdpersonages reageren herkenbaar en voelen realistisch aan. Het probleem dat zich langzaam openvouwt, blijft overal toegankelijk. De lezer zal zich makkelijk met Hannah identificeren en zich net als zij beginnen afvragen wat er mis is met Margo. Ook Hannah’s aversie jegens Muis en haar brute reactie op Harlekijns dood zijn begrijpelijk. Hoewel dit verhaal is opgebouwd rond de ik-persoon van Hannah, maakt de auteur regelmatig gebruik van de stem van Muis. Dit 'filmisch' gegeven doet in deze montage wat geforceerd aan. Ook het icoontje van Harlekijn, bovenaan de pagina, brengt niet onmiddellijk duidelijkheid. De zwart-witillustraties van Sanne te Loo, zijn in potlood uitgevoerd en geven de tekst letterlijk weer. Dat hoeft op zich geen probleem te zijn, ware het niet dat ze saai ogen door een stroeve stijl en het totaal gebrek aan contrast. Op de cover, die hoofdzakelijk in aquarel werd uitgevoerd, vind je gelukkig wel de mysterieuze gelaagdheid, die zo kenmerkend is voor dit verhaal.