Mirakel

Emiel is een man op leeftijd die getart wordt door vergeetachtigheden. Zijn zorgzame kleinzoon Ruben kan Emiel overtuigen om studente Nuri te laten inwonen. Zo is er iemand dagelijks in huis om Emiel in het oog te houden. Ondanks het koppige karakter van Emiel en het gesloten karakter van Nuri klikt het vrij snel. Beiden hebben een zware rugzak en beiden vechten tijdens de nacht met hun demonen. Ook Ruben worstelt met schuldgevoelens. Dit boek vertelt het lief en leed van de drie personages. Zware geheimen wegen op hen. Door stilaan elkaar te vertrouwen en zich open te stellen voor anderen, proberen ze het verleden een plaats te geven.

Dit is een ruig, hard boek dat aanleunt bij de volwassen lectuur. Dat zijn we wel gewoon van deze auteur. Het bevat best beladen thema’s over de ruwheid van het leven waar niet iedereen mee vertrouwd is. Al kan ik ze hier niet helemaal uit de doeken doen, want dan zou ik me schuldig maken aan enige spoilers. Wil je hier meer over lezen, dan kan je facebook even raadplegen: er is een pagina aangemaakt over dit boek. Een ervaren, mature adolescent kan dit boek echter zeker behappen.

Hoe hard het ook geschreven is, zelden werd ik zo meegezogen in een verhaal. De echtheid spat er van af. De personages zijn heel realistisch weergegeven. Hele scenes blijven nog lang nazinderen. Vooral de nachtelijke scènes zijn heel beklijvend.

Het boek wisselt regelmatig van verteller. Zo krijgen we een mooie inkijk in elk personage zijn of haar hoofd, maar ook hoe elk persoon ervaren wordt door de anderen. Zelfs de overleden vrouw van Emiel, Lea, krijgt een stem. De spanning in het boek wordt er ingehouden doordat we maar met mondjesmaat te weten komen waar de drie mee worstelen.

De kaft en titel zijn zoals het boek: mysterieus en echt.

Een wederom geslaagde ruwe parel die mooi in het rijtje past van de successen van de auteur.