Boven de deur van een mooi verzorgd boerderijtje staan de letters MJOCK. Dat zijn de eerste letter van de namen van Maria die in het boerderijtje woont. Maria is heel trots op haar boerderijtje, ze is altijd in de weer om het huisje op te knappen. Henk, de buurman, helpt haar daarbij, want Maria is al heel oud. In de lente hangen ze samen nestkastjes op, in de zomer plukken ze appels waar Maria lekkere appelmoes van maakt. Dan wordt het herfst. Maria komt niet zo vaak meer in haar tuin, omdat het te koud is. In de winter is er iets vreemds aan de hand. De luiken van de boerderij blijven dicht, de vogels zijn tevergeefs op zoek naar broodkruimels. Maria is ziek en ligt in het ziekenhuis. Henk gaat haar vaak bezoeken, maar Maria wordt niet meer beter … In dit korte, maar krachtige verhaal vertelt de auteur ons op een heel fijngevoelige manier over het verglijden van de tijd en het wegvallen van oudere mensen. Oudere kleuters kunnen hierin zeker het afscheid nemen van een oma of opa herkennen. De grote realiteitszin in dit verhaal maakt thema’s als afscheid en sterven zeker bespreekbaar. Voor de jongste kleutertjes is het spel van de seizoenen en het beschrijven van de natuur dan weer heel herkenbaar. Ook de korte zinnen en de makkelijk te begrijpen en eenvoudige taal dragen hier toe bij. Coby Hol illustreert haar verhaal op een heel aparte manier. Met papiersnippers maakt zij van elke prent een mooie collage. Als je dan ook weet dat dit boerderijtje in de Nederlandse gemeente Leidschendam-Voorburg echt bestaat, krijg je snel zin om deze mooie locatie, waar dit ontroerende verhaal zich afspeelt, te gaan opzoeken. Want als Maria niet meer naar haar boerderijtje terugkeert, ontroert dit echt en diep.