Ren Ren Ren is de snelste windhond die er is. Op een dag mag hij meedoen met een race. Hij kijkt er zo naar uit want hij vindt het hemels als mensen naar hem kijken en er alleen over hem gepraat wordt. Bij het startsein laat hij alle andere honden in het stof bijten maar wanneer hij de finish nadert begint zijn kont zo hard te jeuken dat hij schuifelend over de grond verder moet. De andere honden schieten hem voorbij. Erik Erikson, de fokker van de windhonden, wist niet dat de andere windhonden jeukpoeder op zijn dekentje hadden gestrooid. Daardoor moet hij de winst van de race uit handen geven. Erik Erikson moet na de nederlaag niets meer van Ren Ren Ren weten. Zijn renreputatie is voorgoed verwoest. Hij hoort iedereen achter zijn rug praten en lachen ... Erik  roept hem na dat hij enkel winnaars wil! Op dat moment krijgt hij ook de bijnaam kriebelkont. Hij zwerft wat rond op straat en is verdrietig dat hij nooit meer zou rennen. Dit is hét moment voor S.T. Inkgat om Kriebelkont te vangen. Wordt dit het einde? Zal hij de rest van zijn dagen bij de hondenvanger doorbrengen? 
Ook Paulien Paulissen is hondenfokker en fokt al jaren mopshonden. Haar favoriete mopshond is Miss Mops. Miss Mops heeft nog zeven broers en zussen. Zij zijn niet zo schattig en lief als zij. Eentje, Mmopperhond, houdt ervan om te ruziën, te vechten en dingen stuk te kauwen... Op een nacht gaat de deur plotseling open maar het was niet Paulien... Ook hij wordt gevangen genomen door S.T. Inkgat. En omdat er geen plaats meer is in de hokken moet Mopperhond mee bij Kriebelkont zitten. Als dat maar goed komt. Zal Kriebelkont de vechtgrage Mopperhond overleven?

Humoristisch boek voor jonge lezers die graag nog veel ondersteuning hebben van prenten. Adam Wallace geeft op een zeer grappige manier het leven weer van enkele gefokte windhonden en mopshonden. De tekst wordt ondersteund door vele lachwekkende illustraties die verzorgd werden door Wayne Bryant. Ook de lettertypes, groottes en vet gedrukte woorden of zinnen zorgen voor extra aandacht of speelsheid in het verhaal. Je krijgt zelfs een cartoon-vibe. Ondanks het vaak grappige karakter, zijn er ook stukken bij waarvan je de pijn, intens verdriet of spanning kan voelen. De eigennamen van de personages en honden werden zorgvuldig gekozen en maken het nog vermakelijker.

Zéker aan te raden voor boekenwurmen die niet van te veel tekst houden.