Tara voelt zich een krijger en draagt daarom graag krijgerskleren. Haar mama daarentegen, vindt dat het stilaan gedaan is met verkleedkledij. Voor haar zevende verjaardag krijgt Tara vervolgens een nieuwe rode jurk van mama, maar die wil Tara niet dragen. Zelfs als opa en oma toekomen op haar verjaardagsfeest, protesteert ze verder en verlaat ze haar kamer niet. Komen Tara en mama uiteindelijk tot een compromis? 

Morgen ben je een ander kind zou kunnen gaan over mogen zijn wie je bent, ook al voldoe je niet aan de verwachtingen die mensen hebben in je nabije omgeving. Echter, na afloop van het verhaal is het onduidelijk of je nu echt jezelf mag zijn. Of de moeder tot inzicht is gekomen, daar heb je het raden naar. Toch kan het krachtig zijn voor een kind om te lezen hoezeer Tara strijdt om zichzelf te mogen zijn, zonder rode jurk. Levendige dialogen tussen moeder en dochter wisselen de gedachten en acties van Tara af. De strijd die krijger Tara moet voeren met mama om zichzelf te kunnen zijn, wordt op een ludieke manier weergegeven. Ze gaan letterlijk ten strijde. "Daar vliegt haar moeder gewapend met een op zolder gevonden plastic ridderschild ...". Naast de strijd, wordt ook het contrast tussen moeder en dochter goed uitgewerkt. De mama op rode hakken versus de dochter in een indianenpak. De grafische vormgeving van het boek is origineel, maar je moet er voor zijn. Het is kinderlijk getekend, met gebruik van collage en verf.

Dit aparte prentenboek over diversiteit en eigenheid kan dienen als voorlees- en leesboek. Daarnaast hoort dit boek ook bij een lesprogramma van het basisonderwijs, in samenwerking met de DaVinci Academie.