'Mouseton Abbey' - gelijkenissen met Downton Abbey zijn naar alle waarschijnlijkheid niet toevallig - wordt tegenwoordig bewoond door een adellijke familie. De huidige Lord Mouseton, Roquefort, is de achttiende graaf. Lang geleden bood het kasteel onderdak aan de muizenkloosterorde ‘De Stinkende Broederschap van de Heilige Geitenkaas’, maar in de vijftiende eeuw werd het gebouw verlaten wegens stankoverlast. Het werd echter grondig schoongemaakt en wordt nu opnieuw bewoond door een hele adellijke huishouding compleet met een rist bediendes en een gouvernante voor de opvoeding van de muizenkindertjes. Het kasteel staat momenteel in rep en roer want de voorbereidingen voor het jaarlijkse kaasfeest zijn in volle gang. Tijdens dat feest mogen alle aanwezigen de Grote Gele Diamant even vasthouden en een wens doen. Ondanks de bemoeienissen van de vergeetachtige Lord Mouseton, die er zelfs in slaagt om de kostbare diamant kwijt te spelen, kan de feestvreugde niet stuk. De illustraties en de vormgeving vormen het meest opvallende aspect aan deze publicatie. De muizen zelf zijn gebreide poppetjes (veertien stuks in totaal) die werden gefotografeerd tegen een getekende achtergrond. Of het om een geslaagde combinatie gaat, is voor discussie vatbaar. Op zich is het idee van muizenpoppen interessant en de poppetjes zelf werden uitgevoerd met oog voor details (met kantjes en frutsels voor gewaden van de vrouwelijke muizen, een sleutel aan het jasje van Camembert butler, een brilletje voor Lord Mouseton ...), maar de driedimensionale figuurtjes in een getekende architecturale setting zorgen voor een druk en chaotisch geheel. Het doelpubliek van dit verzorgde prentenboek is moeilijk te bepalen. Jonge kinderen begrijpen de verwijzingen naar de Engelse aristocratie niet, hebben geen boodschap aan de historische schets en worden ook niet gecharmeerd door de kaasnamen van de personages. Bovendien zijn voor hen het verhaal te ingewikkeld en de prenten te rommelig. Oudere kinderen grijpen dan weer minder gemakkelijk naar een prentenboek. Eigenlijk is dit een boek voor volwassenen die houden van Britse humor, een ‘stiff upper lip’ of die een zwak hebben voor gebreide poppetjes.