Munkel Trog, de kleine reus, maakt zich zorgen over de Bulderberg, nu er steeds meer Drab tevoorschijn komt. Zou de Bulderberg toch een vulkaan zijn? Als nieuwe ‘Wijze Man’ moet Munkel de andere reuzen hiervoor waarschuwen, maar niemand wil naar hem luisteren ... De Reuzen geloven wel in een wezen genaamd ‘de Wonderezel’. Maar waar vind je zo’n ezel? Gelukkig is Emilie er nog, zijn beste krielvriendin. Samen bedenken ze een plan om de andere reuzen naar Munkel Trog te doen luisteren.
Om het verhaal van Munkel Trog helemaal goed te kunnen volgen is het best dat je het eerste deel ook gelezen hebt en dat heb ik niet. Nu had ik het gevoel midden in een verhaal binnen te wandelen, wat best vervelend was.
Het verhaal is best plezierig verteld en de illustraties zijn heel levendig. Je kan je met al je zintuigen inleven in het verhaal. Munkel en Emilie komen allebei uit een totaal andere wereld, maar toch sluiten ze vriendschap. Emilie kan Munkel heel wat bijleren over wat de krielen kunnen leren uit boeken. Omdat de reuzen onwetend zijn, kan Munkel dankzij Emilie de rol van ‘Koning Eénoog in het land der blinden’ op zich nemen. Maar omdat Munkel door zijn kleine gestalte als mislukt beschouwd wordt, kan hij best wat hulp gebruiken van de Wonderezel. Alleen weet Munkel helemaal niet waar je die kan vinden. Maar ook hier weet Emilie raad.
De reuzen hebben een taal die wat verschilt van die van de krielen. Dat zorgt ervoor dat het verhaal nog leuker leest. Het is geschikt voor kinderen om zelf te lezen vanaf het derde leerjaar maar voorlezen mag ook al eerder. Er wordt naar een climax toe gewerkt en je krijgt nadien een einde dat niet alle deuren sluit. Met andere woorden: het probleem van de Drab wordt in dit verhaal afgerond maar Munkel vliegt verder. Misschien andere avonturen tegemoet? Ik hoop van wel!