In dit derde boek van Flip Fiasco is er eindelijk sprake van een echt verhaal. Het is opmerkelijk inhoudelijk sterker dan het eerste en het tweede boek. Waar de eerste twee boeken vooral heel fragmentarisch werkten, bouwt dit boek wat spanning op.

De personages kennen we reeds. Zo is er nog steeds Fiks, de ijsbeer van Flip. Maar terwijl die in de vorige verhalen vooral grappig moest zijn, wordt er nu min of meer verteld dat hij slechts een ingebeelde vriend is van Flip aan wie hij zijn fouten kan toeschrijven en die hem minder eenzaam doet voelen. Hierdoor krijg je als lezer meer empathie voor Flip en zijn ijsbeer waardoor je de verschillende fratsen ook meer kan appreciëren. Daarnaast is er ook nog steeds Dennis, de vriend van Flip die goede punten op school wel belangrijk vindt. En uiteraard is Fiona ook weer van de partij. Zij wordt in het begin van het verhaal nog steeds aangezien als vijand nummer één. Ook zij heeft nog steeds haar detectivebureau en wil dezelfde zaak als Flip oplossen. Die zaak gaat over het Mirakelrapport, een natuurtaak die ooit 11 op 10 scoorde. Veel leerlingen willen die taak vinden, zodat ze goede punten hebben zonder veel te doen. Het is immers een erg grote taak die je per twee moet maken. Door het toeval vormen Flip en Fiona een groepje om de taak te maken. Als dat maar goed afloopt ...