Konijn antwoordt nee op alles wat zijn mama zegt: wanneer het tijd is om zich aan te kleden, om te ontbijten, om buiten te spelen … Zo gaat dat de hele dag door, tot hij weer moet gaan slapen. Er is maar één moment waarop hij ja zegt: wanneer het tijd is om te knuffelen.

Konijn staat uiteraard voor de peuter in de typische nee-fase. Het is leuk om te zien hoe elke nee automatisch komt, waarop Konijn vervolgens verleid wordt door de knapperige wortels of zijn regenlaarsjes, om vervolgens volop te genieten van zijn ontbijt of van het buiten spelen. De “Nee! zei Konijn” geïsoleerd op de bladzijde links, tegen een gekleurde achtergrond, geeft goed weer hoe deze uitspraak met overtuiging gebruld wordt, om dan rechts af te brokkelen in een reeks illustraties die als in een strip weergeven hoe Konijn aan de slag gaat, om zich aan te kleden bijvoorbeeld. Daarbij zie je ook zijn gezichtsuitdrukking evolueren, hoewel die maar in een enkel lijntje is weergegeven. Mama, met haar eindeloze geduld, komt pas op het einde in beeld, zodat je echt het hele boek lang in het hoofd van Konijn kruipt.