Een jonge asielzoeker wordt opgepakt en moet verschijnen voor een commissie waar hij door drie mensen ondervraagd wordt over zijn land van herkomst, over de manier waarop hij hier geraakt is en hoe en waar hij momenteel leeft. Hij is er zich goed van bewust hoe belangrijk het is de juiste antwoorden te geven om hier te kunnen en mogen blijven. Zijn antwoorden schetsen een aangrijpend maar ook zeer realistisch beeld van wat asielzoekers allemaal kunnen meemaken.
Het boek is verschenen in het kader van het leesbevorderingsproject 'luisterogen' en is bedoeld voor iedereen die het moeilijk heeft met lezen, zowel Nederlandstaligen, anderstaligen als doven en slechthorenden. De taal is eenvoudg en de zinnen zijn kort waardoor ze makkelijk leesbaar zijn. Het boek is rijk geïllustreerd met sprekende foto's waardoor het verhaal als een film overkomt. De beelden geven het verhaal een extra dimensie. De uitgave is ook zeer mooi verzorgd.
Het gaat niet om het waargebeurde verhaal van één bepaalde persoon, het is een verwerking van de ervaringen van verschillende jongeren. Op die manier voel je wat deze mensen allemaal moeten doorstaan op hun vlucht en hoe moeilijk het is voor hen om opnieuw wat geluk te vinden.
Veel kleine details maken dit boek zo sterk en waardevol. Zo krijgt de jonge asielzoeker waarover het verhaal gaat in het boek geen naam, net zoals de vele anonieme asielzoekers die hier rondlopen. Soms is het verhaal hard, maar op andere momenten spreekt er ook een zeer grote kracht en hoop uit. De scene waarin de ontmoeting met het huilende meisje beschreven wordt, is zeer aangrijpend. Terwijl alle andere vluchtelingen weggaan omdat ze vrezen door haar gehuil verraden te worden, blijft de jonge asielzoeker bij haar en draagt zorg voor haar. Er groeit een mooie liefde tussen de jongen en het meisje dat niet kan horen of praten. Door zijn negatieve ervaringen is de jongen achterdochtig en reageert hij meteen angstig wanneer een man uit een frituur naar hem toekomt met een stok. Hij denkt onmiddellijk dat hij slaag gaat krijgen terwijl het eigenlijk gewoon een veegborstel is. Het verhaal toont ook de warme menselijkheid die sommige mensen tonen. De warme frieten die de jongen krijgt na het vegen zijn daar een heel mooie illustratie van.