Nestvallers' is een boek over weeskinderen uit Gent in de jaren ’30 van de vorige eeuw. Jongens werden 'kulders' genoemd en meisjes 'blauwe meisjes'. Ze verbleven in aparte instellingen. De auteur heeft zich laten inspireren door getuigenissen en gegevens uit het archief Marcel De Bleecker (zelf ex-kulder). 'Nestvallers' vertelt het verhaal van Aksel, Geo, Walter (rechtstreeks) en van Emma en Georgine (onrechtstreeks via briefwisseling). Het goed geschreven boek bestaat uit korte verhalen, die goed weergeven wat kinderen op verschillende leeftijden (tot wanneer ze achttien jaar geworden zijn) meemaken. Jammer is wel dat de korte stukjes en brieven soms wel de vaart uit het verhaal halen. Het boek start met een ontmoeting tussen twee ex-kulders op een tentoonstelling. Blijkbaar lopen ze daar ook hun oud-directeur tegen het lijf. Dit is de aanleiding voor de ex-kulders om hun (soms heel) pijnlijke verhalen te vertellen. Dit perspectief wordt evenwel niet verder uitgewerkt (we krijgen geen dialoog tussen directeur (dader van veel onheil) en ex-kulders (slachtoffers). Het boek kan zeker beroeren en aanzetten geven tot boeiende gesprekken over heel wat maatschappelijke thema’s.