Het boek begint met een korte introductie van de vertaalster, waarin de tijdsgeest van het verhaal even geschetst wordt. De avonturen van Nils en zijn vriendje Pontus beginnen met een reddingsactie, die ze op touw hebben gezet om Nils’ zusje Kiki te helpen: het reddingskorps voor slachtoffers van de liefde. Het is uit met haar vriendje en Kiki is als de dood dat hij haar foto in een schriftje met afgedankte liefjes zal kleven. Nils en Pontus willen stiekem de foto stelen maar ze zijn die nacht niet de enigen die het huis zijn binnengedrongen. De jonge helden volgen de boeven, die zilver en andere waardevolle voorwerpen uit het huis hebben meegenomen, en belanden in een hachelijke situatie. De boeven blijken kermiskramers te zijn. Nils' hond wordt gekidnapt maar uiteindelijk komt alles goed en ze komen zelfs in de krant! Hoewel Astrid Lindgren onvergetelijke boeken op haar naam heeft staan, stelt dit boek me enigszins teleur. Waar Pippi Langkous alle regels aan haar laars lapt, Ronja de Roversdochter spannende avonturen beleeft, blijft het hier allemaal wat braafjes. Er zijn wel een paar spannende momenten maar je blijft als lezer wat op je honger zitten. Bovendien werden in de vertaling vrij veel typisch Noordnederlandse woorden of uitdrukkingen gebruikt als ‘in de maling nemen’, ‘een gum’ of ‘gympen’. Hier en daar is het boek met zwart-wittekeningen geïllustreerd. Ze doorbreken de tekst maar zijn niet echt bijzonder origineel.