Dit boek is de vierde in de reeks (na Tante Teefje (2017), De kindervleesfabriek (2019) en De tandenslager (2021)) die getypeerd kan worden door het grote formaat, de felle kleur (hier: tomaatrood) en de typische stijl.

Het groteske verhaal van Nina is op rijm geschreven. Alles begint wanneer een nieuw meisje op haar school aankomt: Trina. Trina is een ware pestkop en ze weet twee anderen in haar kielzog mee te sleuren. Zo wordt ze de terreur van de school. Wanneer Nina met Trina in het schooltoneel moet spelen, en Trina niets anders doet dan vreselijke streken uithalen, beslist Nina om met een plan te komen om Trina voor eens en voor altijd aan de kant te zetten.

Het verhaal is zoals gezegd grotesk, uitbundig en overdreven. De rijm en tekenstijl doet daar nog een aardig schepje bovenop. Wanneer je het boek in één ruk wil uitlezen, wordt het toch een beetje té: de rijm durft wat drammerig aan te voelen, en de fratsen van Trina zijn pure gemeenheid (en heeft dan ook weinig realiteitsgevoel). De prenten zijn dan weer prikkelend genoeg om het boek – als je er even genoeg van had en had weggelegd – terug op te nemen en door te lezen. De keuze om de donkere schaduwen te gebruiken tegen de ene kleur rood (en wit), werkt goed. De vormgeving wekt de indruk dat je weinig tekst moet lezen (hoewel het toch een best dik boek met veel tekst is), waardoor ook kinderen die minder snel een boek opnemen geprikkeld zullen worden.

Voor kinderen die wel tegen wat uitdaging en overdrijving kunnen is dit boek een schot in de roos. Een meesterlijke samenwerking die niet bang is om z'n genre volledig uit te puren tot een hilarisch mooi schouwspel.