De auteur, geboren in 1990, beschrijft in dit boek haar ervaringen als student op een internationale school in India. Ze voelde zich aangetrokken tot het project na het lezen van volgende advertentie: "Pak jij je spullen maar! Waar ga jij 5 & 6 VWO doen? In India, Canada, Noorwegen, de Verenigde Staten, Italië, Hongkong, het Verenigd Koninkrijk? De wereld wacht op je!" The United World Colleges (UWC) tellen tien wereldscholen waar studenten van zestien tot achttien jaar hun twee laatste jaren middelbaar onderwijs kunnen afwerken. De selectieprocedure is zwaar want de studenten krijgen een beurs toegewezen. Bijna de helft van het boek gaat over de voorbereiding. Vanaf p. 71 vertelt ze over haar eerste trimester in India. De studenten leven op een afgesloten campus, ze krijgen echter ook de gelegenheid om regelmatig uitstappen te maken. Er wordt uitgegaan van een groot verantwoordelijkheidsgevoel van de leerlingen. Uit een waaier van leervakken stelt elke student zijn pakket samen. Er zijn ook projectweken die zich buiten de campus afspelen. Het is de bedoeling om te leren samenleven en werken met mensen uit verschillende culturen. De vakanties kunnen in het thuisland worden doorgebracht, wat heel wat over en weer vliegen met zich meebrengt. Wie voor die kosten opdraait, wordt niet gezegd. Voor een zestienjarige wordt er nogal vrij geleefd: uitgaan, drinken, jongens ... allemaal geen probleem. Er is in haar verslag weinig te merken van enige bemoeienis door volwassenen. Hoe het verder liep over de volle twee jaar wordt niet verteld. Aan het eind staat er informatie over UWC. Het geheel is goed geschreven maar te detaillistisch, waardoor de lezer geen zicht heeft op het geheel van het verblijf. Het is eerder een wervend boek om mogelijke kandidaten warm te maken.