Olle is een hond. Hij is slim, een beetje eigenwijs, maar ook heel vriendelijk. Hij woont met zijn baasjes, Guus en Corrie Kuijer, op een boerderij in de polder. Hij heeft het best naar zijn zin. Toch is er iets heel merkwaardigs met Olle. Hij praat. Alleen zijn baasjes kunnen hem verstaan. Dat klinkt misschien ongeloofwaardig, maar Guus Kuijer heeft dat zo goed aangepakt dat je de overstap van realiteit naar fantasie niet eens merkt. Al vlug is het heel normaal dat Olle praat.
Op een dag krijgt Olle gezelschap van Dien, een teefje dat nogal druk doet en veel wil spelen. Het vrouwelijk gezelschap kan Olle niet echt bekoren en af en toe kijkt hij verbaasd toe als Dien weer eens gekke capriolen uithaalt. Olle denkt veel na. Hij heeft wat filosofische trekjes. De gesprekken met zijn baasjes doen hem goed.
Baasje, Guus Kuijer, kan niet anders dan een boek schrijven over Olle. Want een hond die praat, dat is niet gewoon. Zoals gewoonlijk doet de auteur dat zeer goed. Hij verplaatst zich helemaal in de hond. Het leuke is dat hij ook wat menselijke trekjes in Olle legt.
Je volgt Olles levensweg tot aan zijn dood. Dat is erg integer beschreven en zal niemand onberoerd laten. Het afscheid van een vriend is altijd moeilijk, zeker als je er een ongelooflijk goede band mee hebt. Toch wordt het leed wat verzacht omdat Olle zijn einde aanvaardt en het ook zo uitlegt aan zijn baasjes: het is goed zo.
Een zeer mooi, gevoelig boek dat blijft boeien. Guus Kuijer schreef onder andere de Madelief-boeken. De zwart-wit illustraties van Thé Tjong-Khing zijn minstens even mooi. Voor hondenliefhebbers heeft dit boek nog een extra dimensie: de vriendschap tussen hond en mens is iets unieks. Dat heeft Guus Kuijer hier bijzonder goed neergezet.