Ollie, een kolossaal schubbenmonster, is op zoek naar eekhoorns om op te peuzelen. Daarvoor heeft hij zijn gevaarlijke lasso, die hij in zijn zware zwarte koffer bewaart. Net op het moment dat hij een eekhoorn wil vangen, vindt hij die koffer niet. Waar is die koffer toch? Aha, vast ergens! Op naar ‘Ergens’!

Een leuk prentenboek waarbij de lezer of kijker op bijna elke bladzijde meer weet dan het hoofdpersonage zelf. Het boek is voorzien van ‘toverfolie’, een plastic A4’tje met strepen op. Als je het langzaam over de illustraties laat schuiven van links naar rechts, lijken de prenten te bewegen. Jammer is echter dat de toverfolie niet even groot is of zelfs niet bijna even groot is als een bladzijde uit het boek. Daardoor komt het effect niet goed tot z’n recht, omdat je telkens slechts een deel van de prent uitlicht. Op sommige prenten is de beweging slecht zichtbaar door de kleuren die gebruikt zijn. Kortom, de toverfolie is leuk, maar misschien niet nodig in dit boek. Interessanter lijkt het me om het bij een kleiner formaat van boek te gebruiken, waarbij de klemtoon minder ligt op een verhaal, maar eerder op het effect dat gecreëerd wordt.

Het verhaal zelf is heel voorspelbaar maar grappig. Het is zeker niets nieuws onder de zon wat betreft het scenario. Toch blijven zulke boeken het goed doen, omdat ze beschikken over enkele troeven waar het jonge publiek van houdt: voorspelbaarheid, herhaling, voorkennis en humor. Bij dit verhaal zou de toverfolie een extra troef kunnen zijn, alhoewel ik daar dus zelf niet zo van overtuigd ben. Om het boek te lezen, moet je het op zijn kant houden. Zo krijg je een langgerekte bladzijde waarbij de tekst altijd bovenaan staat. In de tekst staan er telkens enkele centrale woorden vergroot weergegeven. Die woorden zien er even gestreept uit als de illustraties die bewegen met behulp van de toverfolie. De woorden bewegen echter niet wanneer je er met de folie overgaat. Ik vermoed dat de keuze voor dit lettertype enkel dient om een brug te maken tussen illustratie en tekst. De illustraties kunnen me wel bekoren en er is heel wat te zien op elke prent, zeker voor de aandachtige kijker. Tenminste, als de toverfolie het zicht niet belemmert. De gebruikte kleuren zijn warm en zacht. Ik vind het een gezellig boekje, maar ook niet meer dan dat.