Ronja en Mats zijn goede vrienden. Ze zitten samen op de middelbare school. Hun huidige school, de Waterland, wordt gesloopt en ze moeten naar een andere school. Ronja en Mats zijn niet akkoord. Bovendien beweert de opa van Mats dat er een groot geheim schuilt in lokaal 12. Maar kunnen ze hem wel geloven, want hij wordt oud en dementeert stilaan. Lokaal 12 blijkt helemaal niet te bestaan. Ronja, die zelf geen opa meer heeft, vertoeft heel graag bij de opa van Mats en luistert naar zijn verhalen. Ze belooft aan opa om op onderzoek uit te gaan. Na lang aandringen wil Mats haar helpen. Ze hebben echter slechts één nacht de tijd om het geheim te ontrafelen. Ze dringen 's nachts het schoolgebouw binnen. Maar er blijkt nog iemand anders aanwezig in het gebouw. Zou die ook op zoek zijn naar het geheim?
Je leest het boek in één ruk uit. Het geheim van Mats' opa dateert van 1950. Toen heeft Mats' opa een grote fout gemaakt die hij de rest van zijn leven meesleepte. Mats en Ronja weten niet goed of ze opa's geheim wel willen kennen. Gelukkig kan hij nu net op tijd alles goed maken. Dankzij de hulp van de Mats en Ronja. Ronja voelt al langer meer voor Mats maar twijfelt of het wel wederzijds is. De band die ze gedurende het avontuur opbouwen, maakt hun vriendschap nog hechter. Uiteindelijk worden ze een koppeltje. De manier waarop dit wordt verteld is heel mooi. Plots voelt Ronja Mats' hand, zijn vingers verstrengelen zich stevig met de hare en hij knijpt even zacht. Hij zegt geen woord, maar het zegt alles. Het verhaal is veel meer waard dan de titel doet vermoeden. Als lezer leer je de verschillende personages goed kennen. Het verhaal wordt geschreven vanuit het standpunt van Ronja in de ik-vorm. Jammer dat de andere kant van het verhaal te weinig wordt uitgediept. De spanning loopt op. Tot de laatste bladzijde blijf je als lezer in het ongewisse. In korte hoofdstukken neemt de auteur je mee naar het verleden van de personages. De flashbacks worden cursief gedrukt, een hulpmiddeltje voor de lezer.