Onder het donkere water

Als Sven op een donkere en regenachtige nacht langs de Oude Vaart fietst, is hij getuige van een moord. De volgende dag ontdekken hij en zijn vriendin Vicky wat er juist is gebeurd en ontmoeten ze de blinde ex-rechercheur Mol. Zo begint dit spannende verhaal, waarin Sven en Vicky met Mol op onderzoek uitgaan naar de ware moordenaar en zijn motieven. Als Mol overreden wordt en in coma in het ziekenhuis belandt, is hun nieuwsgierigheid te groot om het onderzoek te staken. Beetje bij beetje ontrafelen zij de mysterieuze puzzel, tot zij oog in oog staan met de waanzinnige moordenaar en zijn volgende slachtoffer … Deze spannende misdaadroman leest als een trein. De auteur kent de knepen van het vak. Hij sleept je mee doorheen het onderzoek, lost regelmatig kleine stukjes informatie, zet je af en toe op het verkeerde been en weet je nieuwsgierigheid voldoende te prikkelen door mysterieuze tussenhoofdstukjes. Daarin beschrijft hij de handelingen van een waanzinnige man op de tonen van klassieke balletmuziek van Tjaikovski. Tot slot weet de auteur je te verrassen met een einde waarin alle puzzelstukjes netjes in elkaar passen. Wel jammer van de net iets te talrijke ‘toevalligheden’ die het verhaal zijn verloop geven. Zoals Sven en Vicky die blijkbaar telkens net op het juiste moment op de juiste plek zijn, of telkens net de juiste informatie vinden om het onderzoek verder te zetten. Dit zorgt af en toe voor gefrons bij de lezer, maar de voortgang van het verhaal doet je de frons telkens snel vergeten. De personages zijn realistisch en geloofwaardig uitgewerkt. Sven en Vicky zijn onafscheidelijk, maar hun verschillende karakters botsen vaak en zorgen af en toe voor de nodige hilariteit. Deze lichte humortoets maakt het verhaal wat luchtiger. De achtergronden van de beide kinderen, en vooral de scheiding van Svens ouders, geven het verhaal een hoger realiteitsgehalte mee. Een geslaagde thriller.