Veertien verhalen in de ik-persoon van Joodse mensen uit Nederland die tijdens de Tweede Wereldoorlog moesten onderduiken. Het zijn erg verschillende verhalen over zeven jongens en zeven meisjes, die de oorlog hebben overleefd. Sommigen waren erg jong toen de oorlog uitbrak, anderen waren bijna volwassen. In Amsterdam werden de opgepakte Joden bijeengedreven in de Hollandsche Schouwburg. Via Westerbork belandden ze dan in een Duits of Pools concentratiekamp. Soms viel het gezin uiteen en kwamen de kinderen op een ander onderduikadres terecht dan hun ouders. Ze moesten dikwijls verhuizen, één iemand zelfs 42 maal. Dit zijn veertien hartverscheurende verhalen van nog levende Joden, die als kind vervreemd raakten van hun ouders. Na de oorlog was het nog tien keer erger, getuigde iemand. Vaak konden ze niet meer terug naar hun huis, dat intussen door vreemden was ingenomen. Veel familieleden keerden niet meer terug uit het concentratiekamp. De ouders waren erg getraumatiseerd, zaten vast in hun verdriet en hadden het moeilijk om hun kinderen met de nodige warmte te omringen. Bij elk verhaal hoort een foto en een kaartje. In de kantlijn staan tekeningetjes die horen bij de website www.ondergedokenalsannefrank.nl. Veel termen worden onderaan de tekst uitgelegd, bijvoorbeeld NSB, razzia, Sperre.