Anton zit al de hele zomer in zijn stadstuintje en hij leest boeken. Hij vraagt zich af hoe al die kinderen uit de boeken erin slagen spannende avonturen beleven. Tot hij ineens zelf in zo’n avontuur belandt. Van over het muurtje duikelt Stief de tuin van Anton in. Samen met Stief bouwt Anton in gedachten (of in het echt?) een onderzeeboot en beleven ze spannende avonturen. Avonturen die voor Anton een wereld lijken te openen, die hem voorgoed veranderen. Het moederskindje in matrozenpakje is verdwenen; Anton heeft de kracht van de verbeelding ontdekt. Een verhaal over opgroeien en zelf keuzes maken, waarbij een mooie tekst wordt ondersteund door ietwat stijve, maar toch op een vreemde manier aantrekkelijke prenten. Op de prenten zie je hoe de jongens hun omgeving van baksteen en beton gebruiken in hun spel. De tekst verwoordt hun speelse interpretatie ervan. De combinatie van de twee heeft een humoristisch effect. De illustraties bevatten ook tal van nevenverhaaltjes over de buren, hun bezigheden en hun reacties op het gebeuren. Het is aan de lezer om uit te maken wat fantasie is en wat realiteit en misschien doet dat er ook niet toe. Voor kinderen is dit boek een leuk verhaal, voor volwassenen (of oudere kinderen) zit er ook een boodschap achter. Maar boodschap of niet, dit blijft een boek om van te genieten!