Een ondine is een waternimf. Ook deze beeldschone Ondine, die door de oude visser Ulrich en diens vrouw Eugenie geadopteerd werd nadat hun dochter de verdrinkingsdood stierf. Wanneer de knappe ridder Hans van Ringstetten na een gekmakende tocht door het Zwarte Woud in hun hutje onderdak vindt, wordt hij op slag verliefd op Ondine. Ze verloven zich en trouwen, waardoor Ondine zijn menselijke ziel verwerft. Hans voert haar mee naar zijn kasteel, waar het echtpaar echter onder de jaloezie van Ursula lijdt. Zij blijkt de dochter van Ulrich en Eugenie te zijn, maar ze aanvaardt deze vernedering niet en zet alles op alles om Hans voor zich te winnen. Wanneer hij aan zijn vrouw begint te twijfelen, pikken de watergeesten zijn ontrouw niet. Ondine verdwijnt in het water en Hans huwt de hoogmoedige Ursula. Dat betekent zijn ondergang. Het water overspoelt het kasteel en alles verandert in een groot meer. Een klassiek sprookje over een tragisch huwelijk tussen wezens uit verschillende werelden, vol intriges, liefde, verdriet en dood. Over ondines zijn er vele verhalen. Voor zijn tekst baseerde Lacombe zich op het toneelstuk uit 1938 van de Franse Jean Giraudoux. De tekst is lang, beschrijvend en de verhaallijn niet altijd even duidelijk. De verhoudingen tussen de verschillende hoofdrolspelers wisselen nogal eens, maar geen van de personages wordt echt uitgediept. De indrukwekkende prenten maken veel goed. Ze zijn zeer krachtig, mysterieus, zitten vol passie en duistere mythologie. Er spreekt meer gevoel en dreiging uit de illustraties dan uit de archaïsche tekst. Met uitzondering van Ondines vlammend rode haren zijn ze ingekleurd in overwegend sombere, donkere tinten. De transparante kalkbladen tussenin bevestigen als het ware de onvatbaarheid van de zielloze waternimf. Een betoverend vormgegeven pareltje van illustratiekunst.