Oorlog ... We vinden het met z’n allen afschuwelijk, maar niemand slaagt erin om het uit te roeien. Je kan de televisie niet aanzetten of je krijgt te maken met oorlogsbeelden en vluchtelingen. Volwassenen hebben het al moeilijk om al dat geruzie te begrijpen, wat moet dat dan voor (kleine) kinderen zijn? Daar speelt dit prentenboek mooi op in. Een klein meisje neemt de lezer mee doorheen haar oorlogsland. Ze probeert zich voor te stellen dat er geen oorlog is.

Het verhaal is opgebouwd uit gedichten en poëzie. Eenvoudige, maar rake woorden geven verschillende gevoelens weer: angst, heimwee, verdriet, maar ook hoop. Met weinig woorden wordt duidelijk weergegeven wat er leeft. Onder het motto 'less is more' kan deze manier van teksten schrijven absoluut tellen. De illustraties nemen volledige dubbele pagina’s in beslag en passen perfect bij de tekst. Ze zijn somber van aard en de angst en de dreiging zijn er duidelijk uit af te lezen (kogelinslagen, zwarte vogels die het gevaar voorstellen, schaduwen ...). De hoopvolle toekomst wordt dan weer afgebeeld met witte duiven en met de teddybeer die het meisje overal met zich meedraagt. Een boek dat volwassenen kunnen gebruiken als het weer maar eens moeilijk is om de actualiteit aan kinderen uit te leggen. Nadien kan er absoluut nagepraat worden.