Opa neemt zijn kleinkind mee in zijn boot en varen over het water. Het is daar dat ze voor het eerst samen een ijsvogel spotten. De interesse van het kind is gewekt en opa vertelt alles wat hij weet over het vogeltje. Samen met hen, volg je de ijsvogel doorheen de seizoenen. Verweven met het verhaal van de ijsvogel, loopt het verhaal van de opa en zijn kleinkind. Het leven dat komt en gaat. De grootvader die voorzichtig ook dat probeert uit te leggen aan zijn kleinkind.  

Hoewel de ijsvogel het hoofdthema is in het boek, zit het verhaal van de opa er zo intiem en mooi doorheen geweven. Allebei komt het erop neer dat in de natuur alles groeit, alles leeft, maar ook weer sterft. De opa kan dat op zo een begrijpbare manier uitleggen dat het heel aanvaardbaar is, zonder jonge lezers af te schrikken. Integendeel: het is poëtisch verwoord en totaal niet erg wanneer op het einde de opa er niet meer bij is om de volgende generatie ijsvogels te observeren. Je voelt in elk gedacht van het kind dat zijn grootvader in hem verder leeft. 

De informatie die je over de ijsvogel krijgt is net gepast, niet te veel, niet te weinig, je blijft geïnteresseerd en de vogel zelf is zeer herkenbaar weergegeven. Dat de auteur een zwak heeft voor de pracht van de natuur, daar kun je niet naast lezen (Ik keek tussen de hangende wilgentakken; Ik tuurde lang een bruine sigaar van een lisdodde) en doet je ook zin krijgen om naar buiten te gaan en alles te bewonderen. De illustraties onderstrepen dat nog een keer en kunnen heel mooi de overgang van de seizoenen weergeven. De sfeer van de natuur komt helemaal naar boven en je loopt vanzelf mee doorheen de jaargetijden. Er is niet alleen aandacht voor details uit de natuur, maar ook voor leuke zaken zoals de paalwoning van opa die tot de verbeelding spreekt, zijn hond die de kousen opeet of de hoed van opa die het kleinkind op zijn hoofd heeft op de laatste pagina. Jammer dat er een foutje in de tekst is geslopen en er een zin niet klopt, maar dat mag geen reden zijn om het boek minder aan te prijzen. Een pluim voor de samenwerking tussen auteur en illustratrice, zij hebben elkaar goed aangevoeld.