Dit boek speelt zich hoofdzakelijk af in de zeventiende eeuw, maar het verhaal begint in onze tijd. Joris wordt door een klasgenoot opgesloten in het toilet van het museum 'het Mauritshuis'. Hij ontdekt dat de figuren op de schilderijen na sluitingstijd tot leven komen. Hij wordt immers bevrijd door een figuur uit een schilderij. Tegen de ochtend moeten alle figuren terug in hun schilderij stappen en Joris besluit om mee te gaan. Hij komt terecht in het zeventiende-eeuwse Delft. Hij komt er bij een gezin waarvan de man een stoffenwinkel heeft en moet er werken voor de kost. In de stad hangt een gespannen sfeer. De schout wordt ziek en de nieuwe schout is niet erg geïnteresseerd in het handhaven van de orde in de stad. Een gevaarlijk avontuur staat Joris te wachten. In de stoffenwinkel ontmoet hij de schilder Johan Vermeer. Joris beseft dat hij dankzij diens schilderij 'Zicht op Delft' weer thuis kan geraken. Maar dan moet de oude schout eerst genezen om de stad weer tot rust te brengen. Toevallig blijkt de eigenaar van de stoffenwinkel bezig te zijn met een nieuwe uitvinding: de microscoop. Dankzij de glazen in de bril van Joris kan de microscoop sneller gebruikt worden. De schout geneest en Joris' avontuur loopt goed af. Het wedervaren van Joris past mooi in elkaar. Dit fantasieverhaal komt geloofwaardig over. Als lezer moet je je laten gaan in de fantasie van de schrijver, zonder veel na te denken. De gebeurtenissen vormen een mooi geheel. Het is wel heel toevallig dat de ontdekking van de microscoop gebeurde in 1673, het jaar waarin Joris tercht komt. Joris ontmoet ook het 'melkmeisje' van Vermeer. Dit boek kan kinderen aanzetten om het museum eens te bezoeken en al de figuren op de schilderijen te herkennen. Wel opletten voor je commmentaar want de figuren blijken alles te verstaan wat de museumbezoekers vertellen ....