Een schattig prentenboek waarin Otto de eend het heeft over zijn verzameling schelpen. Hij woont samen met zijn vriendin in een paalwoning aan het meer. Elke dag duikt hij het meer in op zoek naar schelpen. Fier toont hij zijn verzameling aan zijn vrienden maar die vinden het maar magertjes dat hij enkel zoetwatermosselschelpen heeft. Otto geeft het niet op. Hij duikt verder op de bodem van het meer en vindt een schitterende torenschelp. Wanneer hij deze bij zijn verzameling voegt, komt er een boze waterslak uitgekropen. Ze wil zo snel mogelijk bij haar kindjes in het meer terug zijn. Wanneer Otto haar terugbrengt naar de bodem van het meer, ziet hij dat sommige slakkenkindjes een bedje missen. Hij schenkt al zijn mosselschelpen aan de familie slak. De doetjes zijn nogal wat blij en soezen zalig in hun eigen mosselschelp. En Otto is tevreden over zichzelf! Schattig is het juiste woord om dit mooie prentenboek aan te prijzen. Het is een boeiend verhaal voor de vier- à vijfjarige kleuter, wiens zakken uitpuilen van alles wat hij zoal verzamelt. Het is ook goed verteld, eenvoudig, duidelijk en toch pakkend. De eenvoud straalt ook uit in de tekeningen, die in hun soberheid erg mooi zijn omdat ze zo treffend de essentie weergeven. De gevoelens van Otto zijn er zo van af te lezen. De emoties van ontgoocheling, verwachting, blijheid, ... zijn voor de kleuter erg herkenbaar. Dit vertederende prentenboek is een aanrader.