Elke dag vliegt Ourania samen met haar vader Jut over de woestijn. Hij wil het gebied in kaart brengen. Dat doet hij al jaren, ook toen zijn vrouw nog leefde. Ourania heeft andere dromen en is het vliegen over de woestijn beu. Op een dag laat ze tot overmaat van ramp per ongeluk het grote aantekeningenschrift uit het vliegtuig vallen. Moeten ze nu helemaal opnieuw beginnen? Ze moet het schrift terugvinden! Ondertussen ontmoet ze de ietwat nukkige David, een jongen met een kameel. Hij zegt te wachten op zijn ouders die uit varen zijn gegaan. En dan is er nog Farouk, een goede vriend des huizes. Hij geeft Jut en Ourania raad. Aanmoedigende raad.

Wat een debuut van Maaike Looijen! Ze is erin geslaagd om een verhaal neer te zetten over een meisje dat niet zo’n evidente jeugd beleeft. Het verhaal speelt zich ergens af in het noorden van Afrika, tussen kust en woestijn. Haar moeder is gestorven, haar vader heeft de draad van zijn leven nog niet helemaal herpakt en Ourania voelt dat haar tijd om keuzes te maken over haar toekomst er stilaan aankomt. De relatie tussen vader en dochter is zeker vertroebeld hierdoor. Het is een situatie die herkenbaar is voor gezinnen met (beginnende) pubers in huis. Maaike weet deze gespannen, maar ook wisselvallige sfeer, mooi weer te geven. Farouk speelt in dit verhaal de wijze, de raadgever voor beide partijen. Hiervoor gebruikt Maaike oude verhalen, iets wat ze vanuit haar studies goed kent (Nieuwe en Nieuwste Geschiedenis en Culturele Studies). Zo combineert ze haar verschillende passies.

Haar schrijfstijl is vlot en heeft een filosofisch trekje. Haar manier van vertellen zet zeker aan tot denken zonder dat er meningen voorgekauwd worden. De verhalen die ze Farouk en zijn zus laat vertellen komen wat raadselachtig over, maar gaandeweg vallen alle puzzelstukjes op zijn plaats.

Carolien Westermann zorgde voor de paginagrote tekeningen die in grijstinten hier en daar in het boek voorkomen. Ze zijn erg sfeervol, net zoals de omslagillustratie die prachtig bij het verhaal past.

Ourania, wat zoveel betekent als ‘muze van de astronomie’ betekent tevens ‘hemels’, wat ik een treffend woord vind voor dit mooie verhaal.