Overdosis' vertelt het verhaal van een hecht vriendenclubje dat langzaam uit elkaar valt door het gebruik van softdrugs. Het begint allemaal heel onschuldig - één jointje, wat kan dat nu voor kwaad? – maar het gaat van kwaad tot erger. Erik begint zelf te dealen en uiteindelijk loopt het heel erg slecht af. Parallel hiermee loopt de verhaallijn van Sanne, die door Stijn, een zware jongen én dealer verkracht, gechanteerd en misbruikt wordt. Beide verhaallijnen kruisen elkaar voortdurend en komen samen in een jammerlijk einde. Met haar boek ‘Overdosis’ wil Helen Vreeswijk waarschuwen tegen druggebruik en vooral jongeren afraden het ook eens te proberen. Bovendien trekt ze indirect van leer tegen het gedoogbeleid. Ze slaagt erin jongeren een beeld te schetsen van de realiteit en wijst hen op de sluipende gevaren die hun pad kunnen kruisen. Ze laat zien wat de gevolgen (kunnen) zijn voor de hoofdpersonages, en de mensen om hen heen. Hierbij baseert zij zich op waargebeurde verhalen. Helen Vreeswijk was in een vorig leven immers rechercheur bij de politie en kent de (jeugd)criminaliteit uit de eerste hand. Maar hier schort het een beetje: de verhalen zijn levensecht, en de auteur heeft de beste bedoelingen. Bovendien is ‘Overdosis’een spannend verhaal dat makkelijk wegleest. Het houdt je aan je stoel gekluisterd. Alleen, het is m.i. te veel geschreven met een doel, naar de boodschap toe. Het verhaal van Sanne en Co – weliswaar gebaseerd op ware feiten – is beklemmend geregistreerd, maar niet doorleefd. Hoe vreselijk de gebeurtenissen ook zijn, ze hebben me niet geraakt. De rechercheur Helen Vreeswijk heeft het gehaald op de auteur, en dat is jammer.