'Panfluit met gouden noten' is een absurd verhaal dat niet erg aangenaam leest. Het boek gaat over een speciale vriendschap tussen Timo en Andolome. Timo is een stoere maar hooggevoelige puber terwijl Andalome een mysterieuze redder is. Timo blijkt de enige te zijn die Andalome kan zien. Niet lang na hun eerste ontmoeting moet Timo gered worden als de archeologische site waar hij illegaal rondloopt gedeeltelijk instort. Vanaf die dag kan Timo nergens anders meer aan denken dan aan Andalome. De zo mysterieuze Andalome die verandert in veren wanneer hij weg gaat en zijn komst aankondigt met een panfluit. Timo is hier zo door in beslag genomen dat hij de rest (school, meisjes, vrienden …) in zijn leven verwaarloost. Wie of wat is Andalome? Wanneer zal hij hem weer zien?
Zijn ouders verklaren Timo gek en laten hem naar een psychiater gaan. Maar Timo laat zich hier niet door afschrikken. Hij wil en zal bij Andalome zijn. De vriendschap tussen de twee jongens groeit uit tot een verliefdheid. Jammer dat Andalome niet op aarde kan blijven. Hij blijkt immers “energie” te zijn van een geest uit een ver verleden. Bij het begin van elke zonnecyclus (om de tien jaar ongeveer) kan Andalome weer naar aarde komen om mensen te redden. Wat Timo ook probeert om Andalome bij zich te houden, Andalome moet echt gaan. Enkel getroost door seinen die uitgaan van het beeld van Andalomes moeder op de archeomogische site, blijft Timo alleen achter.