Papa Draak wordt niet meer beter

Vonk is dolgelukkig met zijn nieuwe zusje, Drakie. Samen met Vonk leert ze al snel tot bij de wolken vliegen, want wolkenhappen vindt ze het leukste. Papa leert hen met gevaar om te gaan: bij het vuurspuwen is het opletten geblazen, en ja, haar oortjes hebben vlam gevat. Met een duik in zee, is het gevaar geweken. Bij het racen merkt papa dat hij achterop blijft en als ze samen gezellig spekkies roosteren boven het vuur, laat papa zijn stokje vallen. Bij de dokter verneemt hij dat hij ernstig ziek is, hij kan niet beter worden. Hij zal langzaam zieker worden tot hij uiteindelijk dood zal gaan. In de drakenfamilie delen ze samen dit grote verdriet en zoeken ze steun bij elkaar. De drakenkinderen steunen papa met alle mogelijke hulpjes. Wanneer hij probeert vuur te spuwen, blaast hij alleen maar rook uit. Drakie snelt toe met een doosje lucifers en roept dat het zo ook kan. Elke avond vertelt papa hoeveel hij van hen houdt, ze slapen knus bij elkaar. Tot op een morgen Papa Draak is doodgegaan. ’s Avonds komt de drakenfamilie samen, ze vertellen verhalen over papa, zingen drakenliedjes en zoeken troost bij elkaar.

Drakie en Vonk missen hun papa, ze zijn heel verdrietig, want wie moet hen nu nieuwe dingen leren? Drakie is zo boos dat ze verstrikt geraakt in de takken van een boom, ze raakt in paniek. Maar dan denkt ze aan papie: wat hij haar zou zeggen. Voorzichtig spuwt ze vuur naar de buitenste takken en zo kan ze zichzelf bevrijden. Ze zijn nu met hun drieën, maar papie blijft heel dichtbij.

Het thema ziekte, dood en rouw komt in dit fantasieverhaal levensecht over. Kleuters gaan helemaal op in het verdriet, de pijn, de hoop, het afscheid die de draakjes doormaken bij het zien achteruitgaan van hun papie. Het beeld van een slepende ziekte en de rouw is heel mooi en ontroerend geschetst. Het is heel herkenbaar voor jonge kinderen omdat het ook vanuit de beleving van de draakjes gebracht is. De illustraties nemen je op in de intieme sfeer van deze drakenfamilie. Hoe ze elkaar troosten, steun en warmte zoeken, is lieflijk getekend. Er zijn mooie composities, zoals wanneer de drakenouders hun vleugels slaan over Drakie en Vonk. Heel knus bij elkaar laten ze hun verdriet de vrije loop. Het scenario is tevens erg volledig. Je maakt het hele proces van de slepende ziekte mee. Overal word je getroffen door de fijngevoeligheid en de harmonie tussen tekst en illustraties. Zo is er een heel mooi sfeerbeeld  wanneer papa draak merkt dat hij achter blijft tijdens de tocht naar de vuurberg. Het siert om dit moeilijke thema ernstig en toch lichtvoetig uit te werken. Er komen ook grappige effecten voor, zoals wanneer de drakenkinderen hulpjes aan papie aanbieden. Dit thema van aanvaarding, afscheid nemen en rouw is rijk en gevoelig verteld en de kleuter zal helemaal meeleven met die schattige draakjes.

Wie dit prentenboek voorleest zal de regressie herkennen van chronische ziekten. Wie het boek koopt doneert €1 aan de ASL Stichting.