Ella heeft niet zoveel zin in eten. Niet dat ze niet van eten houdt, neen, ze speelt liever. Mama heeft er iets op gevonden: elke dag opnieuw maakt ze een mooie tekening onder op het papbord. En dus moet Ella haar bord wel leegeten, zelfs als de pap te dik is of vol klontertjes zit. Maar opeens krijgt ze pap met allemaal floddertjes. Bah nee. Dat gaat te ver. Nietes, verzint mama snel, dit is ... pareltjespap. En pareltjespap is voor prinsessen, fantaseert Ella verder. Ze vertelt het aan al haar vriendinnen, en nu willen die natuurlijk ook allemaal pareltjespap. Wat nu? Dit is een heerlijk, grappig en ook voor volwassenen uiterst herkenbaar verhaal. De korte maar krachtige zinnetjes lenen zich uitstekend tot voorlezen. De zoals steeds prachtige schilderijtjes van Harrie Geelen zijn prominent aanwezig, staan kort bij de tekst en geven alleen al door de raak gekozen kleuren de gemoedstoestand van Ella weer. Dit alweer vierde Ella-boek van Imme Dros en Harrie Geelen is dan ook een verdiende winnaar van de Leespluim voor februari 2007!