In 'Pepijn en de schat van Euforia' maken we kennis met Euforia, de tiende en jongste der muzen die in de kelder van het museum van Engeldonk woont en er haar machtige schatten - een lamp, een beker en een spiegel - bewaart. Met een list weet de boosaardige Oriël deze schatten te bemachtigen en hij heeft er niets goeds mee in de zin. Ze hebben ongekende krachten, die voor mensen die eraan verslaafd geraken dodelijk zijn. Steeds meer mensen geraken in de ban, zo ook Lucas. Voor Hanne en Pepijn – die zelf ook niet ongevoelig blijkt te zijn voor de aantrekkingskracht van de spiegel - zit er niets anders op dan samen met Euforia - die het liefst een hele dag in een bubbelbad doorbrengt - op zoek te gaan naar de schatten en ze te vernietigen. Dit is reeds het vierde boek over Pepijn, de jonge bewaarengel van Hanne. Het opzet is stilletjes aan duidelijk: er gebeuren vreemde dingen in Engeldonk, het stadje waar Hanne en haar vriend Lucas wonen en al gauw komt Pepijn erachter dat zijn vroegere vriend Oriël het kwaad orkestreert. Met de hulp van de twee kinderen weet hij Oriël te verslaan. De opbouw is steeds hetzelfde, maar doordat er elke keer nieuwe en onverwachte elementen opduiken, blijft het spannend en verveelt deze serie geen moment. Dit boek leest als een trein en voor je het weet kom je terecht in een web van intriges en geheimen en word je meegesleept in een spannend avontuur boordevol actie. Door het hele boek hangt er een onheilspellende sfeer, af en toe doorbroken met een leuke dosis humor. Naast een goed opgebouwd verhaal, is ook de karaktertekening zeer geslaagd. Als een rode draad door de boeken, loopt het verhaal van Pepijn zelf. De vrolijke engel "gaat de weg van de voorwereld" en wordt langzaam maar zeker mens omdat hij alle hemelse regels aan zijn laars lapt. Zo is er het feit dat hij met Hanna en Lucas in mensentaal praat, waardoor hij voor hen zichtbaar is. Zijn aureool is al zo goed als verdwenen en hij merkt dat hij stilletjes aan ‘materialiseert’. Zo kan hij niet meer zomaar door deuren heen vliegen (nog zo een verbod waar hij zich meestal niets van aantrekt); het doet pijn en hij bloedt zelfs. Af en toe vraagt hij zich af of hij wel de juiste keuze heeft gemaakt. Nu maar wachten op de volgende strijd tussen goed en kwaad in een volgend leuk geïllustreerd boek.