Ohjee, de grootste horror voor de bibliofielen onder ons: het boek Pia heeft een pagina die eruit gescheurd is! Ik kreeg het even benauwd, maar het bleek geen fout: het is de start van het avontuur van kleine Pia wier blad is weggewaaid. Wie, o, wie heeft Pia's papier gezien? 

Als lezer volg je Pia op haar zoektocht naar haar tekening. Ze komt allerlei verschillende figuren tegen op haar tocht, en al die figuren hebben papier op de ene of andere manier nodig. Een zakdoek, een handleiding of een origami-vogeltje: je ontdekt vele manieren om papier te gebruiken. Maar de figuren zijn niet allemaal povere nevenpersonages, want achter alle ontmoetingen zit een vraag naar hulp. Daar heeft Pia jammer genoeg geen tijd voor. En dat kan haar wel eens duur komen te staan!

Het boek bevat bijzonder veel onverwachtse zaken, maar komt wel tot een mooi inzicht: iedereen heeft zijn eigen achtergrond, zijn eigen beweegredenen. Het werkt goed! Het kan een leuk boek zijn om jonge kinderen te leren geduldig te zijn voor je omgeving en begrip op te brengen voor anderen.

De prenten zijn – hoe kan het ook anders bij het grafische duo Jacques & Lise – fenomenaal. Met een beperkt kleurenpalet (rood, blauw, groen en beige) scheppen ze een wereld die tot de verbeelding spreekt. De paginagrote prenten rechts lijken impressionant groot tegenover de kleine Pia die op de linkerpagina bij de tekst staat. Het is een knap staaltje vormgeving, maar maakt de totaalbeleving compleet. De teksten zijn kort en poëtisch getint. Het geheel weet je gewoon te raken.

Prachtig, zo'n boeken. Ideaal voor in je kast thuis, maar lijkt me ook interessant om bij conflicten in de klas te gebruiken, of gewoon om een gesprek op gang te brengen. Sterk!