Daar is ze nog een keer: Pippa Leeuwenhart. Deze keer met journal nummer 2. Ik kan al verklappen dat ik ook na dit boek fan blijf van deze best wel stoere meid. Even kort schetsen wie Pippa ook alweer was: dit dametje is veertien jaar, ze heeft een jongere zus, haar ouders zijn gescheiden. Haar chaotische mama woont op het platteland, haar stipte vader in de stad. Bij haar papa heeft ze een halfbroertje. Het vorige boek eindigde met Pippa die vlinders in haar buik had voor de skater. Ze noemt hem in haar hoofd Wolf. Pippa heeft in datzelfde hoofd gestoken dat ze een slecht mens is. Daar heeft ze verschillende redenen voor: ze schaamt zich voor haar moeder - ze is niet blij voor haar ex die een nieuw lief heeft - ze vindt zichzelf laf omdat ze niet alles durft te zeggen, ze vindt zichzelf harteloos omdat ze blij is dat haar vriendin gedumpt wordt door haar vriendje, zo heeft zij haar vriendin weer haar voor zich, ... Ze beschrijft ze allemaal in haar journal. Tegelijk legt ze zichzelf een zware opdracht op: ze belooft haar zus dat ze ervoor zal zorgen dat haar ouders één dag samen iets zullen doen. Het journal start met deze belofte, maar wordt pas later in het boek uitgewerkt. Helpende hand is de vriend van mama: Tim. Hij laat Pippa inzien dat haar ouders ondanks de grote verschillen toch één belangrijke gelijkenis hebben: de liefde voor hun dochters. Samen werken ze de belofte uit. Kerstavond wordt samen gevierd. Het wordt spannend wanneer er bij mama paardendieven lijken langs te komen. Niets is echter minder waar. Het blijken “paardbrengers” te zijn. Pippa leidt doorheen het verhaal het nieuwe paard op. Deze dieren krijgen in dit boek trouwens een veel prominentere rol dan in het eerste deel. Met haar papa mag ze dan weer mee naar een chique première met diner achteraf. Ook de diva in Pippa komt aan haar trekken. Ook op romantisch vlak is er een leuke verhaallijn: haar skaterboy heet eigenlijk Tijl en blijkt haar stiefbroer te zijn. Mama heeft immers een vriend en het koppel vond het tijd dat de kinderen ook kennis met elkaar maakten. De ontluikende, verboden liefde tussen de twee pubers verloopt met ups en downs, maar ik vermoed dat deze verhaallijn in journal 3 nog wel een vervolg zal kennen. Net zoals in journal 1 wordt Pippa naar het einde toe puberachtiger. Ze is voor de eerste keer dronken, ze begrijpt haar ouders hoe langer hoe minder. Ze beslist om te scheiden van haar ouders en zichzelf op te voeden.
De illustraties (samen met de bijschriften) passen perfect bij het verhaal en houden het geheel luchtig. De hoofdstukken zijn genummerd en volgen elkaar gewoon op. Er wordt niet steeds een nieuwe bladzijde begonnen. Een nieuw hoofdstuk betekent vooral een verandering van plaats (bij mama, bij papa, bij een vriendin, bij Tijl) of een overbrugging van tijd. Geregeld wordt er gesuggereerd dat er iets gaat gebeuren. De perfecte uitnodiging om verder te blijven lezen. De “tussendoortips” zijn ook leuk en zelfs bruikbaar (bv. tafeletiquette, een recept voor gezonde tussendoortjes, tips om iemand met liefdesverdriet te troosten, ...). Ze passen dan ook perfect in het verhaal. Af en toe wordt er verwezen naar het eerste deel, maar het is niet absoluut noodzakelijk dat je dit gelezen hebt. Laat deel 3 maar komen want stiekem hoop ik dat het toch nog goed komt tussen Tijl en Pippa.